
الهی انتقامَم را از آن بیدادگر بِستان که نه دستی برایَم مانده، نه پهلو نه بازویی فِتادم زیر ضرب تازیانه بارها از پا ولی نگذاشتم کم گردد از مولا سرِ مویی مگه میشه غصّهی تو رو نخورد؟! مگه میشه پای گریههات نمُرد؟! تو همین که حس نکردی بسَّمه چه فشاری در به دندههام آوُرد تا زمین خورد، صدا کرد علی چیزی نیست دستم شکست، امّا من درد حس نکردم اسم علی شفا بود، ذکر علی دوا بود توی خونه تو زحمت میکِشی بمیرم داری مصیبت میکِشی لااقل پیشَمی سر به زیر نباش نکنه ازَم خجالت میکِشی آنکه باید شرمگین باشد، منم شرمگین یا دلغمین باشد، منم خواستم یاری کنم امّا نشد ریسمان از دستهایم وا نشد چند وقتی است سربارَت شدم تو حلالم کن بدهکارت شدم تو نباشی اینا قیمت ندارن بدون تو اصلاً عزّت ندارن ناراحت نباش سلامِت نمیدن اینا هیچکدوم لیاقت ندارن مهم اینه، نگین منی علی همیشه بهترینِ منی علی بقیه هر چی میگن بذار بگن امیرالمؤمنینِ منی علی تو خودت لشکری، یار میخوای چیکار؟ یه سپاه بیشمار میخوای چیکار؟ حتّی شمشیرم نیازت نمیشه مَنو داری ذوالفقار میخوای چیکار؟ تو نباشی پیش من، اینان زمینَم میزنند ای علَمدار مدینه پای این پرچم بمان زندگی روبهراهی داشتم، چشمَم زدند دیگه دنیا واسه من تموم شده انگاری خوشی برام حروم شده یه نفَسکشیدنِ بدون درد همینَم این روزا آرزوم شده نفَس کشیدم و پیراهنم پُر از گُل شد حلالم کن نود روزه که زحمتِت دادم کبودشده تُو خونهت افتادم یه کم دیگه تحمّلم کن دارم میرم لالهها عمرشون به دنیا نیست تُو دنیا دیگه جای زهرا نیست گریه واسه عمر کمَم کن جَوون بودم، حالا پیرم حلالم کن، دارم میرم گریههام گریهی پیوسته شدند راه آه و نالههام بسته شدند دعا کن این روزا زودتر بمیرم در و همسایه دیگه خسته شدند به جُرم اینکه ندارم پدر زدند مرا شبیه مادرِ در پشتِ در زدند مرا زدند مادرتان را چهل نفر یکبار ولی چهل منزل صد نفر زدند مرا حسین... مرو زهرا...