از آسمان، ترنّم باران چه دیدنیست

آن مقتدا كه هستی دارد قوام از او

دل ویرانم امشب آباد است

چون حسین باشد سهیمِ حوضِ کوثر از حسن

ای که از عطرِ نگاهت سازِ باران می‌چکد

خشکی ام رفت و وصل دریا شد

مگذار که دلخسته و دلخون باشیم

بر آل علی فزون ز انجم صلوات

گل با لب مشک بو ، فرستد صلوات

پسر حضرت زهراست؛گل یاسمن است

اسرار علوم حَیِّ سرمد آمد

بر اهل ولا مژده‌ی سرمد آمد

در باغ جهان نسیم سرمد آمد

سائل شدم و لحظه‌ی نابِ میلاد

مه جبینی شده در شهر مدینه ظاهر

سلام‌ ای وجود خدا را نشانی

دگر ای دوست مرا در حرمت محرم کن

گرچه دارد نور را همواره کتمان می‌کند

زخم بی بهبود ما را یک نگاهت لازم است

ای مه ده چهار من، ای گل من بهار من

چه می‌شود که ای صبا حاجت ما برآوری

قرآن زبان بگیر و خبر از نهان بده

بیقرار و خسته ام! صلح و صفا گم کرده ام

هر لحظه با تمام توان در کمین ماست،

رفته ای در سفر و آمدنت دیر شده!

تنهاترین مَرد زمین، ماهِ نهانی

الا به باغ وجودم گل بهار بیا

آن حضرت عشق خواهدآمد

به کس امید نداریم امید ما مهدی است

آن حضرت عشق خواهدآمد