نوشتم که بیایی ولی پشیمانم

نوشتم که بیایی ولی پشیمانم
چه بود حکمت این آمدن نمی‌دانم

چه بود قصّه‌ی آن نامه‌ها و زاری‌ها
ز کار مردم کوفه حسین حیرانم

فقط نه اینکه دل را شکست نامردی
به ضرب مشت و لگدها شکست دندانم

حرام‌زاده‌ی مرجانه افترا زده است
که خارجی‌ام از قشر نامسلمانم

شکسته باد دهانش به تو اهانت کرد
بریده باد زبانش که داد دشنامم

دلم برای تو و خانواده‌ات تنگ است
نیا به کوفه عزیزم که شهر نیرنگ است

تو عازمی و از این ماجرا خبر دارند
بجای گل همه شمشیر بر کمر دارند

شنیده‌ااند که اکبر کنار تو راهی‌ست
شنیده‌اند و به دستان خود تبر دارند

بگو به ماه حرم جان من مراقب باش
به چشم‌های علمدار تو نظر دارند

تو را به گندم و سکّه فروختند آقا
بجای عشق، علاقه به سیم و زر دارند

برای کشتن تو هم قسم شدند
برای ذبح سرت نقشه‌ها به سر دارند