فراق

نیست دردی کشنده‌تر ز فراق
استخوان آب می‌کند مرفاق

غم دوری تو مصیبت شد
شده‌ام با همه به جز تو عیاق

عمری از دیدن تو محرومم
گله از چه؟ ندارم استحقاق

از گناه زیاد خسته شدم
شده پرونده‌ام پر از اوراق

اشک چشم مرا دو چندان کن
چون که محتاج گریه‌اند عشّاق

إکفیاني غریب و تنهایم
وانصُراني شدم به تو مشتاق

دل به دل راه دارد آقاجان
دل به هم بسته‌ایم بی اغراق

نمک روضه‌ی مرا بفرست
روزی‌ام دست توست یا رزّاق

سحری رو به روی شش گوشه
دست من را بگیر بین رواق

ای ضریح حسین دلتنگم
برسان ناله‌ی مرا به عراق