ای قبلهای که با تو به کعبه نیاز نیست روحِ نماز، بی تو نمازم، نماز نیست تو هستی و به شاهان جهان چه احتیاج وقتی که آب هست تیمم نیاز نیست تو قبلهگاهِ کعبهای و کعبه در طواف بی تو خبر ز حاجی و حج و حجاز نیست شاهِ جهان میان بیابان چه میکنی شاهینِ عدلِ جامعه از چه تراز نیست در راه خیمهات چقَدَر چاه کندهاند تنها نه شیب مانده و هرگز فراز نیست خالیست از تو در همهجا قاب عکسها در شهر ما دوای تو در اهتزاز نیست وقتی که پلک چشمِ تو زخم است روز و شب شادی برای منتظر تو مجاز نیست شیرین شد از گریه و تلخ است خندهها جز درب غم به روی دل شیعه باز نیست با ادعای عشقِ تو در خواب غفلتیم اما به چشم منتظرت خواب ناز نیست ای التماسِ موی سپیدم ظهور کن کوتاه کن فراق که عمرم دراز نیست وقتی صدای تو نشنیدم تمام عمر جز نغمههای آمدنت دلنواز نیست گفتم بیا و پاسخ تو اکثرُ الدعاست غیر از دعا برای فرج چارهساز نیست هرکس برای آمدنِ تو دعا نکرد واللهِ پیش مادر تو سرفراز نیست