ای حضرت آقای خراسان دنیای منی

ای حضرت آقای خراسان دنیای منی
من قطره‌ام و تو خود باران، دریای منی
بیخود که نشد اسم تو سلطان، آقای منی
رؤیای منی، لیلای منی، تنها قسم لب‌های منی

تو دغدغه‌ی امروز و فردای منی
نبض و ضربان دل شیدای منی
حقّا که تو مهربون‌ترین امام و مولای منی

من دوستت دارم...

اقرار می‌کنم دوستت دارم
اصرار می‌کنم دوستت دارم
تکرار می‌کنم دوستت دارم

سلطان یا علی موسی‌الرضا...

عشقم شده فرّاشیِ صحنت، خیلی شیرینه
شد قبله‌ی ما کاشیِ صحنت، کعبه ببینه
بُرد بهشتو به حاشیه صحنت، حقّم همینه
صحنت خودِ عرش، روی زمینه
توی حَرمت، میرم مدینه

جاروکشِ هر بستِ تو روح‌الامینه
آدم تو حیاطت توی جنّت می‌شینه
ایشاالله که عیدیمون براتِ کربلا اربعینه

من دوستت دارم...