اگه راهم دوره دلم اما پر نوره از نور گنبد

اگه راهم دوره
دلم اما پُر نوره از نورِ گنبد
دل من پَر زد یار
صبرم‌ سراومد یار، کی‌ میرم‌ مشهد

آخه هم صحبت می‌خوام 
یه کنجِ خلوت می‌خوام
گریه بشم ببارم

غصه از یادم میره 
دلم آروم می‌گیره
پا تو حرم می‌ذارم

جونم، ای جونم آقا
بی‌تو سرگردونم آقا

خوشبخت دو دنیام، که آقام آقای بهشته
کی فکر بهشتم، حرمش صد تای بهشته

چه سبک‌بالم، چه خوش احوالم 
تو سرای‌ حضرت سلطان
زائر و خادم، روز و شب دائم 
همه گرم ذکر رضاجان

بی تو، خیلی بیچارم 
زندگیمو از تو دارم

(جونم، ای جونم آقا
بی‌تو سرگردونم آقا)

باز امونم دادی 
سر و سامونم دادی، ای مهربون یار
شب میلاد اومد 
دلِ تنگ من پَر زد، از شوقِ دیدار

سفره‌ی دل وا کردم 
یه جایی پیدا کردم 
گوشه‌ی صحن و سرات

یه بغل اشک و آهم 
باز آوردم همراهم 
درد و دلامو برات

ماه و خورشیدم آقا
آخرین امّیدم آقا

(جونم، ای جونم آقا
بی‌تو سرگردونم آقا)

صحنت خونمونه، جایی مثلِ خونه نمیشه 
آغوشتو واکن، به روی من مثل همیشه

سحر اومد باز، خبر اومد باز 
که شلوغه پنجره فولاد
همه حیرونن، همه گریونن 
یه مریضو آقا شِفا داد

چشمام خیسِ بارونه 
می‌زنه نقّاره‌خونه

(جونم، ای جونم آقا
بی‌تو سرگردونم آقا)

ای که یک گوشه‌ی چشمت دل عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد