ربنا الهی العفو

منم آن گناهکاری که به سوی تو دوان است 
تویی آن بزرگواری که کریم و مهربان است 
 
تو همیشه در فرازی، تویی آن گدانوازی 
که در اوج بی‌نیازی، نگران بندگان است 
 
ربنا الهی العفو ربنا الهی العفو 
 
به شب سیاه نوری، برسان پل عبوری 
دل من برای دوری ز گناه ناتوان است 
 
تو اگر مرا بِرانی، درِ دیگری نکوبم 
که به غیر از آستانت، همه‌جا پر از زیان است 
 
همه عمر جز تو یا رب، چه کسی رفیق من بود؟ 
تو امان من نباشی، چه کسی مرا امان است؟ 
 
ربنا الهی العفو ربنا الهی العفو 
 
تو خدای مرتضایی، که همیشه باوفایی 
به گدای بینوایی که ضعیف و ناتوان است 
 
برو ای گدایِ مِسکین دَرِ خانه‌ علی زَن 
که امیر با خدا در نجفش هم‌آشیان است 
 
بگذار جای کعبه، سرِ خود به پای حیدر 
تو اگر بهشت خواهی، نجفِ علی جَنان است 
 
به علی الهی العفو به علی الهی العفو 
 
خوشم اینکه خاکِ پایِ پسرِ ابوترابم 
همه عمر سایه‌بانم، عَلَمِ حسین جان است 
 
به حسین الهی العفو به حسین الهی العفو