هم اِبنُ الکریمی
هم اِبنُ الرضایی
ای دنیای مهدی
تو دنیای مایی
چقدر شبیه مجتبایی آقا
مثل یه سیبی که شده دو نیمه
هر کی مرام تو رو دیده گفته
هر چی امام حسن داریم کریمه
کَرَمت فوقِ ادراک
پدرت شاهِ لولاک
حرمت قبلگاهه
واسه‌ی کلِّ افلاک
نور چشم جوادی
دَخیلَک یابنَ هادی
با قدم‌هات آوردی
به دل شیعه شادی
یا اباالمهدی، یا اباالمهدی...
نیست غم گر عَدو فراوان است
شهر ما بیمه‌ی حسن جان است
گنبدِ زردِ شاه عبدالعظیم
گنبدِ آهنینِ تهران است
ای سامره‌ات آرام، برتر زِ بهشت و حور
دارد به جهان صحنت، از نورِ جمالت نور
جنسِ دلِ هر عاشق، در صحن شما شد جور
آرامشِ ما صحنت، گر چه بُوَد از ما دور
مولانا اباالمهدی، مولا اباالمهدی...
هم سرور و هم مولا، هم عشقِ منی آقا
هم گل به گلستان، هم باغ و چمنی آقا
هم سِرِّ نهانی و همچو علنی آقا
در جود و کرامت هم همچون حسنی آقا
مولانا اباالمهدی، مولانا اباالمهدی...
