تو ای عشق و ای تمام وجودم

تو ای عِشق و ای تمام وجودَم
تو بود و نبودَم، فدای رُخِ تو همه عالم

بیا بِنگر بر دل غمدیده، که لیلی نَدیده
ز غَم چه کشیده، به این عالَم

یک دَم بنگر حال زار مرا، بی‌قرارِ مرا
ای تمامِ امیدم، تو صبحِ سپیدم
ز نرگسِ چشمت، ببین چه کِشیدم

یا ابا صالح مَددی، یا ابا صالح مَددی...

مرا راهی کُن، سویِ میخانه
بِده پیمانه به این دیوانه، تو یا ساقی

تو میدانی، زِ عشقِ تو چه خمارم
پیاله نَدارم که دار و نَدارم، تویی ساقی

بنگر مرغ لب بسته منَم، دلشکسته منَم
تا سَحر بیدارم، سر به زانو دارَم
از تو دارم ای گُل، هرچه که دارَم

بیا بِنگر بر دل من، بنگر بر دلِ غمدیده
که لیلی را نَدیده، که ز غَم‌ها چه کشیده
چو به این عالَم

ای جانِ من غرقِ سودای تو
وین تماشایِ تو، دل ندارد ذوقِ گفتگویت

بی جِلوه‌ات آرزو بی حاصِل
بی تو در باغِ دل، خود برویَد سَروِ آرزویت

گر در کویِش برسی، بِرسان
این پیامِ مرا، ای چِراغ رویت
من ندارَم دیگر، تاب این شب‌هایِ، سَرد و خاموش

هَرگزهرگز باور نَکنم
عهدو پیمان ما، شُد فَراموش