عاقبت چشمِ گدا لایقِ دیدار نشد
جز غمِ دوریِتان حاصلِ بیمار نشد
سحری از طرفِ کوچه‌یِ ما بگذشتی
حیف، این دیده‌یِ ماتم‌زده بیدار نشد
باز هم بغضِ من و جمعه‌یِ دلگیرِ شما
باز هم جمعه و قلبی که خریدار نشد
سال‌ها منتظرِ سیصد و اندی مردی
من بمیرم که دگر بار، کسی یار نشد
بی‌سبب نیست که تنها شده‌ای، آقا جان
چون بشر در رَهِتان بنده‌یِ دادار نشد
من نمی‌خواهم دگر این چشمِ گنهکارم را
به چه کارم که دَمی لایقِ رُخسار نشد
همه دَم خونِ دل از این دلِ غم‌دیده خورم
بشکند دل که دَمی محرمِ اَسرار نشد
نیست تقصیرِ تو گر این دلِ من را نخری
بر سَرِ کویِ تو چون زار و گرفتار نشد
خواب دیدم که به گوشم همه دَم می‌‌گفتی
هرچه گشتیم، یکی یارِ وفادار نشد
این‌همه مُدَعیِ عشقِ من و مادرِ من
در عمل هیچ‌کسی مونس و غم‌خوار نشد
نیست از دینِ نبی بینِ شما جز سخنی
هیچ‌کس رَهرُوِ آن احمدِ مختار نشد
او که دَم می‌زند از بابِ غریبم همه دَم
محرمِ رازِ علی، حیدرِ کرار نشد
بهتر از یوسفم و راهیِ بازار شدم
احدی بَهرِ رُخَم راهیِ بازار نشد
سال‌ها بابتِ این حجمِ گناهانِ شما
جاده‌یِ غیبتِ این غم‌زده هموار نشد
گفته بودم که دعا بَهرِ فرج بنمایید
بر دعاهایِ فرج بَهرِ من اصرار نشد
گفته بودم نشوید از منِ دلداده جدا
حاصلِ دوریِتان جز غم و زَنگار نشد
