چه هجومی چه هجومی

چه هجومی، چه هجومی 
کوچه پر شد یهویی پر از حرومی

چی بگم، چی بگم از کار کدومی
یه غلاف، اون‌جا گذاشت سنگ تمومی

کودتا شد، کودتا شد
زهرا دست رو زانوهاش گذاشتو پا شد 

مانع از کشیدن، شیر خدا شد
دستش از شال علی بدجور جدا شد

ز بس که خورد به بازویم، ز کار انداخت
دری که ساخته بودم به من خیانت کرد

کیست پروانه‌ی تو؟ آقا من
به کسی فکر نکن حتی من

وسط شعله ی دیوار و دری
پسری داد بجای سپری

میون اون همه داد و همهمه
هرچه از نامردی‌ها بگم کمه

صدای شکستن اومد تو کوچه
شد دوتا بازوی دست فاطمه 

اهل مدینه بد شدند
پیش ولایت سرد شدند

زهرای من افتاده بود
که از روی زهرا رد شدند

وای مادرم
وای مادرم(۲)

تو همان جمع فضائل، تو همان جمع صفات
روز و شب اهل سماوات می‌افتند به پات

ای که هستي، تو برای منو، من نیز برات
‌هیچ‌کس قابل تو نیست، علی من به فدات

نذر عمامه‌ی تو، دار و ندار زهرا
نذر این عشق تو باد باغ و بهار زهرا 

 غم علی، غصه علی، ناله علی
آه علی، شمس علی، راه علی، ناله علی
ماه علی، پهلویم داد گواهی، ولی الله علی

خوشترین درد علی، خسته‌ترین مرد علی
به زمین خوردن من نیز صدا کرد علی

غم علی، خسته‌ترین مرد، خوش‌ترین درد علی
به زمین خوردن من نیز صدا کرد علی

برگ‌هایم که به پای تو پژمرده، علی
شعله‌ای آمدو تصویر مرا برد

پیکرم ‌را در و دیوار چه آزرد علی
و حواسم نشد و در به سرم خورد علی

علی برگ‌های گل یاست همگی پرپر گشت
به زمین خوردمو ناگه به رویم در برگشت 

گرچه دوریم ولی از تو سخن می‌گوییم
بعد منزل نبود در سفر روحانی 

آنجا تورا زدند، غرور علی شکست
آری شکستنیس غرور دلاوران 
بعد از تو احترام ندارد قبیله‌ات
مادر که رفت وای بر احوال دخترها

چون شعله نیز می‌روم و می‌گذارمت 
ای پاره، پاره تن، به خدا می‌سپارمت 

صلی الله علیک یا سیدنا الغریب 
سیدنا العطشان 
سیدناالعریان
یا مظلوم 
یا حسین