راه را به من آن بد سیَرت گرفت
دیدی چه روی داد که قرص قمر گرفت
بر او که راه بسته نشد از عبور من
پس راه را به من ز چه در رهگذر گرفت
بغض علی ز صورت او شعله می‌کشید
و از ضرب دست او دل و جانم شَرر گرفت
بردم پناه هر چه به دیدار بیشتر
او پیش‌تر رسید و رم بیشتر گرفت
بگرفت نامه‌ی فدکم را و پاره کرد
با شدتی که جانِ مرا در خطر گرفت
خود آگهی که خصم تو زان خانه سوختن
مرگ علی و قتل مرا در نظر گرفت
با یک لگد به پشتِ درِ نیم‌سوخته
تاب و توانِ مادرو، جانِ پسر گرفت
چیزی نمانده که بی آبرو شوم
این بار هم حنای تو پیش خدا گرفت
بیمارم از حرارتِ تب شعله می‌کشید
خواندم دعای نورِ شما و شفا گرفت
از چادرت نخی به منِ بی‌نوا بده
پیراهن زفاف تو را که گدا گرفت
یک دست برقباله و یک دست بر هوا
ملعون چه بی هوا زد و بی هوا گرفت
از گوشواره‌های تو معلوم می‌شود
یک ضربه زد ولی رُخِ تو به دوجا گرفت
