می‌ر‌وم مشهد خیابان‌ها شلوغ

می‌روم مشهد خیابان‌ها شلوغ
می‌روم در قم شبستان‌ها شلوغ

کربلا هم کل ایوان‌ها شلوغ
هیچ‌کس مثل تو بی‌زوار نیست

در اربعین حسینی حسن جلودار است
قدم زدم همه‌ی جاده را کنار حسن

عمود یکصد و هجده بهشت مشّایه‌ است
خدا رسانده خودش را سر قرارِ حسن

حسین با همه‌ی دلربائی‌اش حسنی‌ست
ببین دل از همه بردن شده است کارِ حسن

خیالبافیِ من صحن‌سازیِ حسن است
شبیه مشهدِ ما می‌شود مزار حسن

میان معبری از نور ناگهان شب شد
چه دید در دل آن کوچه چشمِ تارِ حسن

حرام‌لقمه به مادر دو دست سیلی زد
سیاه شد پس از آن تمام روز حسن
****
شاخ‌‌ شمشادِ حسن از دور تا معلوم شد
قامتش زخمیِ تیرِ چشم‌های شوم شد

قد او کوتاه اما نیزه کوتاهی نکرد
که بلند از این مصیبت ناله‌ی معصوم شد

نامه‌اش وقتی به دست نعل مَرکب‌ها رسید
پیکرش از پشت و رو هم مُهر شد هم موم شد

در میان هلهله، کوفه حنابندان گرفت
بند‌بندش وا شد و رنگ حنا معلوم شد

رنج قدّی که به زیر سُمّ مَرکب‌ها کشید
باعث رنجیدن هر چهارده معصوم شد

بین حرفش لشکر دشمن دویده بود که
ناله‌ی من را عمو دریاب نامفهوم شد
****
ای وای تو این غوغا موندی کجا قاسم؟
زیر سُم اسبا موندی کجا قاسم؟

مقتل تو پُر از عطر حسن شده
اندازه‌ی عمو قدت بلند شده

من بمیرم گلم برا غربت تو
چقدر سنگ خورده به صورت تو

گلِ حسن، گلِ حسن 
چیزی بگو جونِ عمو حرفی بزن

گلِ حسن، گلِ حسن 
غمِ تو آتیش می‌زنه به جون من
****
زخمات پُر از خونه، زخمات هنوز بازه
با داغ تو میشه، داغ حسن تازه

یتیمِ مجتبی غریبیمو ببین
جلو چشام پاتو نکِش روی زمین

از نعل اسبا مثل اکبرم شدی
شبیه تابوت برادرم شدی

من به فدای تن تو
یکی شده تن تو با پیرهنِ تو

من به فدای تن تو
آتیش به جونم می‌زنه رفتن تو
****
بد زدنت، جلو چشمای حسنت
ناحلةالجسم شدی و چقدر می‌لرزه بدنت

درد می‌کشید همش آه سرد می‌کشید
تو هرچی درد داری رو از قنفذ نامرد می‌کِشی