عشق فرمود که لیلای حسین است حسن

عشق فرمود که لیلای حسین است حسن
آی دنیا، همه دنیای حسین است حسن

بی نیاز دو جهان، کل نیازش حسن است
از خداوند تقاضای حسین است حسن

همه گفتیم حسین و خود او گفت حسن
خلق فهمید که آقای حسین است حسن

جان حسین است ولی جان همه جان حسن است
مثل یک روح در اجزای حسین است حسن

بیرق خون خدا پرچم سبز حسنی است
در حقیقت خود معنای حسین است حسن

قاب شش گوشه نشسته است به دیوار بقیع
دائما محو تماشای حسین است حسن

با دعا های حسن دور حسین است شلوغ
عاشق دیدن غوغای حسین است حسن

حرم فاطمه را شخص حسن خواهد ساخت
خالق مرقد زهرای حسین است حسن

یا حسن حک شده بر مشک علمدار حسین
ذکر توحیدی سقای حسین است حسن

تو حسن داد به شاه شهدا شاه کرم
چقدر با دل و جان پای حسین است حسن

روضه خوانده است که لا یوم کیومک عطشان
فکر پا خوردن لب های حسین است حسن