شبیه پیر کنعان نه، که من یوسف دوتا دارم

(سلام ای گل باغ زهرا 
که از عطر تو عالمی شد معطر)۲

سلام ای تولی تو حِسن ایمان 
درود ای تجلی تو نورِ داور

(سلام ای کتابِ ثنای تو قرآن
درود ای شفای دل درد پرور)۲

تویی کعبه‌ی جان، تویی قبله‌ی دل 
(تو باب‌الحوائج، تو موسی‌بن جعفر)۳

به آن آیه‌ی یطهر عنکم الرجز
تو هستی معین، تو هستی مطعهر

(کلامت چو حکم الهی‌است، محکم
زبانت، پیامِ خدارا بیانگر)۲

ولی نعمت شیعیان جهانی
خدا خصلتی و خداوند مظهر 

ولای تو، سرمایه‌ی دین و دنیا 
نقاح تو، آسایش روز محشر

(بوَد کاظمین‌ات حرم خانه‌ی دل 
ملائک آنجا گشایند شَه پر)۲

ولیکن، شبیه گلِ سرخ پر پر
 تورا کنج زندان نمودند پر پر
 ****
کنج زندان چه بلایی سرت آوردند
چه بلایی به سر چشم ترت آوردند

شدی آزاد دگر از قفس تاریکت
ولی افسوس که بی بال و پرت آوردند

(دخترانت همگی چشم به راهت بودند)۳
آخر از گوشه‌ی زندان خبرت آوردند

(عجبی نیست که چیزی ز تنت باقی نیست 
حمله کردند به زانو و، به ساق و، کمرت)
****
آن کشته که بردند به یغما کفنش را
تیر از پی تیر آمد و پوشید تنش را
(پیراهنی از نیزه و شمشیر به تن کرد)۲
(با خار عوض کرد گلِ پیراهنش را)۲
 
(در آن غروب هوالی تنگ آن گودال 
قرار بود که آقا فقط شهید شود)۲
قرار بود سرش را جدا کنند ولی
بنا نبود شناسایی‌اش بعید شود

افتاده بین قتلگاه، تو چنگ کینه‌ی سپاه
نداره دیگه جون پناه، پناه عالم

دورش پر از کمینه، زینب داره میبینه
رو سینه‌ی داداشش، شمر لعینه

(بالای گودال، هی میره از حال)۲
پیر شده زینب، قد هزار سال

سالاره زینب...

لباس کهنه بپوشید، زیر پیراهنش
مگر که بر نکشد، خصم بد منش ز تنش

لباس کهنه چه حاجت، که زیر سم سطور
تنی نماند که پوشند کهنه یا کفن
****
یک دم فزون نرفت که رفت از کنار من
این زخم‌ها به پیکر او چون رسید چون؟

يا خواب بوده.ام من و گمگشته است راه
يا خواب بوده آنكه مرا بوده رهنمون

مي‌گفت و مي‌گريست كه جانسوز ناله‌ای
آمد ز حلق پادشه تشنگان برون

کای عندلیبِ گلشن جان آمدی بیا
ره گم نگشته خوش به نشان آمدی بیا