به دوش بار فراقت کشیدم
شکسته پای غمت بغض دیده‌ام آقا
میان این همه غوغا و این مصیبت‌ها
صدای آمدنت را شنیده‌ام آقا
هزار مرتبه دیدی مرا ولی افسوس
یک از هزار شما را ندیده‌ام آقا
فقط ز آل علی دم زنم به واللهِ
چرا که عشق علی را چشیده‌ام آقا
غلام حضرت مولا شدم فقط زیرا
گدای مادر قامت خمیده‌ام آقا
مقام و مرتبت تو کم از پیمبر نیست
کسی شبیه تو با حیدرت برایر نیست
خدا کند که مرا از قلم نیاندازی
به روز حشر که جز تو پناه دیگر نیست
کریمی تو یقین ارث از حسن دارد
از او کسی به سخاوت معتبرتر نیست
گریز شعر من اما ازآن عاشوراست
بگو چرا خبری از علی‌اکبر نیست؟
تمام ایل و تبارم فدای تو آقا
منم گدای گدای گدای تو آقا
