چادرت را بتکان روزی مارا بفرست ای که روزی دو عالم همه از چادر توست گر نگاهی به ما کند زهرا درد ما را دوا کند زهرا همچون مرغی که دانه برچیند دوستان را جدا کند زهرا این مقام کنیز او فضه است تا دگر خود چه ها کند زهرا