نوای غم دلم دوشینه میزد

نوای غم دلم دوشینه میزد
سیاهی سایه بر آیینه میزد

دل من پابرهنه، اشک ریزان
پی تابوت زهرا سینه میزد

********
یارب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن را سپید کرد
با صد امید حامی مادر شدم، ولی

دستش ز سر گذشت و مرا ناامید کرد
********

دلی پُر درد نشتر خورد آخر
و بغض در گلو سر خورد آخر

برادرها همه بودند امّا
علی از پشت خنجر خورد آخر

********