همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم

همیشه هر شب جمعه به سینه غم دارم
حرارتی است قدیمی که در دلم دارم

اگرچه دستِ تهی دارم و گدا طبعم
دلِ شکسته‌ی خود را که دستِ کم دارم

میان نامه‌ی من خالی است از خوبی
گناه و جرم و خطا را همه رقم دارم

مرا به حُرمتِ موسی الرضاست می‌بخشید
خوشم که رعیتم و شاهِ ذوالکرم دارم

به امرِ حضرت سلطان، حسین می‌گویم
به لطف فاطمه ارباب محترم دارم

حسین گفتم و جان و دلم به جوش آمد
مرا ببخش، فقط اشک تازه دم دارم

نشد که زائر کرب و بلا شوم، باشد
دلم خوش است میان دلم حرم دارم

برات کرب و بلایم به دست عباس است
دوباره مُلتمس دامنِ علمدارم