هزار شکر که بردیم نام هادی را
هزار شکر که داریم امام هادی را
هزار شکر که دارد در این هیاهوها
لباس مشکی ما احترام هادی را
سلام ما برسانید ای کبوترها
که بشنویم علیکَ السلام هادی را
چقدر جلوه به جبریل می‌رسد وقتی
خطاب می کند آقا، غلام هادی را
* * * *
بیا رویم که جز سامرا پناهی نیست
نیاز نیست به فطرس بیا که راهی نیست
بر آستان تو مژگان ما که عادت کرد
به خاک‌بوسی ما آسمان حسادت کرد
کسی که روضه برایت گرفت بالا رفت
کسی که رفت به این روضه‌ها عبادت کرد
همین که زائرت از جامعه زیارت خواند
سبوی خویش پُر از چشمه‌ی سعادت کرد
برای عمّه سادات در قفس رفتی
و شیر عرض ارادت به این سیادت کرد
