نمیشه باورم که وقتِ رفتنه
تمومِ این سفر بارش رو شونه‌ی منه
کجا می‌خوای بری، حسین منو نمی‌بَری
داداش این دَمِ آخری، چقدر شبیه مادری
قرارمون چی شد که بی‌قرار هم باشیم
هر چی که پیش اومد باید کنار هم باشیم
****
ای تشنه‌لب که طاقتِ خنجر نداشتی
گویا غریب بودی و مادر نداشتی
****
سرِ پیراهنِ تو گریه‌ی ما را درآوردند
میان این همه کشته چرا تنها تو عریانی
****
به‌جز حسین مرا ملجاء و پناهی نیست
در این عقیده یقین دارم اشتباهی نیست
من اگر بنده‌ی گمراهم اگر شیخِ طریق
قبله‌ام رویِ حسین است و همینم دین است
****
حدیثِ عشقِ تو دیوانه کرده عالم را
به خون نشانده دلِ دودمانِ آدم را
غم تو موهبتِ کبریاست در دلِ من
نمی‌دهم به سُرور بهشت این غم را
زمان به یاد عزایت مُحرم است حسین
اگرچه شورِ دگر داده‌ای مُحرم را
اگر بناست دَمی بی تو بگذرد عمرم
هزار بار بمیرم نبینم آن دَم را
گدای دولتِ عشقم که فرق بسیار است
گدای دولتِ عشق و گدای دِرهم را
