زینب آمد بر سر بالین شاه

هرزبان وهر مسلکی داشته باشی این حال واین اشعار آنچنان بر سودای دلت می‌نشیند که تا جان در بدن داری گوش دلت همه وقت با این سوز است این پیر سوخته دل سالهاست که در فراق دنیاست اما همیشه در دامان ارباب روزی می‌خورد چندین بار افتخار دیدنش نصیبم شد اما دور شدن از او بسیار دشوار بود جایش سبز عشقش فقط متعلق به حسین است وبس درآن روزگار که همه در حسرت و گریزند دست مارو بگیر ای حاج فیروز جان

باقر گنابادی

رحمت خدابه این ذاکرصاحب نفس

سلام این گونه روضه قتلگاه خواندن فقط نفس حق میخواهد باید حاج فیروز باشی والسلام

مهدی رمضانی

یا عمه جان

وحید بابازاده

خدا رحمتت کنه