لک الشکر و لک الحمد خداوندِ دو عالم

لک الشکر و لک الحمد خداوندِ دو عالم
همین بس که رسیدم دوباره به محرم

جانم به همه سینه‌زنا
جانم به دم مرثیه‌خوان
جانم به فدای لب عطشان

نوحه‌ی مرد و زن فقط حسین
کشته‌ی بی‌کفن فقط حسین

سیدالغریب حسین حسین(۲)

خوش آن دل که همیشه به کویت شده شیدا
فدای تو وجودم علی اکبر لیلا

مهلا ای شهنشاه جوان
مهلا می‌روی دامن کشان
مهلا قدری آهسته علی جان

مرو بهار من علی علی
بمان کنار من علی علی

کشتنت کار نیزه‌ها نیست
نا توی زانوی بابا نیست
اربا اربا یعنی کسی که
بردنش کار یه عبا نیست

جوونا برداشتنت تو رو، بردن بابات کار عمه‌ته
چروک روی پیشونیم واسه، داغ پیکر قطعه قطعه‌ته
علی اکبر فرستادم، شد علی اصغر یه سالته

بگو چشمات کو عزیزدلم
قد و بالات کو عزیزدلم

قربون این تنی که ریزه
تیکه به تیکه‌ش هم عزیزه
این عبا رو یه‌جور بیارید
پیکرش رو زمین نریزه

بدن اگه قطعه قطعه‌شه
روی یک عبا که نمیشه بند
کجا دیدید که جوونی رو
تشییعش کنن با بگو بخند

بلند بلند گریه می‌کنم 
خندیدن به بچه‌م بلند بلند

عصا می‌خواد دستِ رو کمرم
چه قد و بالایی داشت پسرم

علی جانم ای علی جانم(۲)

در بغل می‌گیرمت افسوس درهم می‌شوی
گاه پیدا می‌شوی و گاه مبهم می‌شوی

این که بر دوش من عمری بود تابوت تو بود
بر عبا می‌چینم اما زودتر درهم می‌شوی

بوسه‌ای حتی تنت را نامرتب می‌کند
آه با نازی عزیزم نامنظم می‌شوی

پیش زینب پیش تو دارم خجالت می‌کشم
وای داری بر سرم خاک دو عالم می‌شوی

حسین..

قبله‌ی ما علی و قبله‌نما نیز علی
حرم ما نجف و کعبه‌ی ما نیز علی

ها علی بشر کیف بشر یعنی که
قل هو العشق علی نقطه‌ی با نیز علی‌ست

فقط از لطف علی فاطمه را می‌فهمیم
نقطه با علی و نقطه‌ی فا نیز علی

از علی بندگی آموختم اما گفتم
آنقدر قرب گرفت از خدا نیز علی

بعد معراج پیمبر به ابوذر می‌گفت
هست در خانه‌ی تو در همه جا نیز علی

نفس فاطمه و نفس نفیس احمد
همه دم معنی نفسی به فدا نیز علی

صاحب خندق و خیبر و احد و بدر و حنین
فاتح معرکه‌ی کرب‌وبلا نیز علی