باز فاطمیه رسیده و
دیده هامون از، غُصه تره
باز فاطمیه رسیده و
شیعه بینِ دیوار و دره
آدم زده پرچم عزا
رو سر در خونه ی خدا
روضه گرفتن همه برا
فاطمه ی فاطمیه ها
پیچیده بوی عطر یاس
تو كوچه های شهرمون
هوا هوای گریه شد
برای قبر بی نشون
(امون ای دل، امون ای دل)۳
خونه ای كه قبله ی همه
اهل زمین و، آسمونه
با سوختنش داره با خودش
غنچه ی یاسو، می‌سوزونه
دارم می‌لَرزن كبوترا
مادرشون بین شعله ها
یكی نیومد كمك كنه،
فاطمه مونده به زیر پا
به پیش چشمایی كه بود
چشمه ی غیرت خدا
دختر مهتابو زدن
چهل نامرد بی حیا
(امون ای دل، امون ای دل)۳
خدا نیاره برا كسی
این همه ماتم رو ببینه
دست باباش بسته باشه و
مادرش رویِ، خاك بشینه
طناب و دستای حیدری
غلاف و بازوی مادری
می‌ریزه تو كوچه اشكِ خون
ز گوشه ی چشم معجری
بنفشه شد یاس علی
به زیر تازیانه ها
زخمی شده بال و پرِ
كبوتری تو كوچه ها
(امون ای دل، امون ای دل)۳
