ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا

ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا
وی زخمِ دین به تیغِ تو درمان بیا بیا
از زخم هر شهید ندا می‌شود بلند
کِی التیام زخم شهیدان بیا بیا

تا کِی ناحیه‌ای مناجات کنم با آقا قبل از زیارت؟
تا کِی سرِ حسین به دروازه‌های شام بر نِی کند 
تلاوت قرآن؟ بیا بیا

تا کِی گُلان سوخته‌ی وحی پایشان خونین بُود زِ خار مغیلان؟ بیا بیا
تا کِی میان مقتل خون دست و پا زند جدّت حسین با لب عطشان؟ بیا بیا

تا کِی مهار ناقه‌ی زینب به دست شمر؟
با اشک چشم و موی پریشان؟ بیا بیا

تا کِی به خاک دامن گودال قتلگاه جسم حسین 
زخمی و عریان؟ بیا بیا

یابنَ الحسن...