
بس که زخم از چار سو بنشسته بر زخم تنم ای عمو جانم حسین پیرهن مانند تن، تن گشته چون پیراهنم ای عمو جانم حسین اِنی اَنَا القاسم مِن نَسلِ علی... ای عمو بازا و بر من یک مبارک باد گو ای عمو جانم حسین کز حنای سرخ خون گردیده گلگون دامنم ای عمو جانم حسین گشتهام نقش زمین مگذار پامالم کنند ای عمو جانم حسین گر چه پرپر گشتهام آخر گل این گلشنم ای عمو جانم حسین اِنی اَنَا القاسِم مِن نَسلِ علی... بی زره آوردهام رو جانب میدان عشق ای عمو جانم حسین تا بدن صد چاکتر گردد به زخم آهنم ای عمو جانم حسین دوش با من گفتی اِی جان عمو قربان تو ای عمو جانم حسین آن که در راه عمو باید فدا گردد منم ای عمو جانم حسین زودتر بشتاب و جسمم را بِبَر گیر اِی عمو ای عمو جانم حسین زآنکه میخواهم در آغوش تو دست و پا زنم ای عمو جانم حسین من به جای اکبر و تو نیز همچون مجتبی ای عمو جانم حسین دست افکن چون پدر از مَرحمت برگردنم ای عمو جانم حسین ای همه فریاد رس آخر به فریادم برس ای عمو جانم حسین زیر دست و پا شکسته استخوانهای تنم ای عمو جانم حسین جنگ را بگذار و از چنگ عدویم وارهان ای عمو جانم حسین دوستم، آخر برون آر از میان دشمنم ای عمو جانم حسین اِنی اَنَا العَبّاس مِن نَسلِ علی...