افتاده مسیر دلم از کوی اباالفضل

افتاده مسیر دلم از کوی اباالفضل
بر عالَمِ هستی ندهم موی اباالفضل
قبله کمی مایل سوی ایوانِ طلایش
مَه سجده کند بر رخ دلجوی اباالفضل

قامتِ رعناش، چه دلبریه 
غضب چشماش چه محشریه
وقتی تُو دستاش ذوالفقاره
همه می‌گن که خودِ علیه

شورآفرین قمر، ای مَه‌جبین قمر
جنگاور و یلِ اُمُّ‌البنین قمر

یا اباالفضل، یا اباالفضل... 

آقای ادب، مردِ وفا، ای دُرّ و الماس
دلگرمیِ اهل حرم و جلوه‌ی احساس
غم می‌رود از جان و دلم تا که رقیّه
با خنده بگوید به تو: یا عَمّیَ العبّاس

توی شجاعت تو بی‌بدلی
برای ارباب امیر و یلی 
اگه که رزمت دیدنیه
آخه شاگرد یلِ جملی 

ای نور دِین قمر، مَهِ عالمین قمر 
عشق عقیله و عشق حسین قمر

یا اباالفضل، یا اباالفضل 

ای تابع امر ولی و جلوه‌ی ایمان
هستی ز وفایش شده از واقعه حیران
در وصف مقام تو همین بس که نبی گفت:
با گردش چشمت بشود عالمی سلمان

یلِ دلاور صاحبِ عَلَم 
مثل امام حسن با کَرم
به تو می‌نازه خواهر حسین
قوّت قلبی برای حرم

قالو بَلی قمر، ذکر شفا قمر
فرزند صالح شیر خدا قمر 

علی مولا، علی مولا ...