نوه‌ی شاه نجف رقیه خاتونه
ماه گردونه، ذکر بارونه
اسمیه که قلب عباسو می‌لرزونه
این رقیه‌ست که فقط عشق عموجونه
چقدَر خادمه دربارِ رقیه دارد
چه شوری‌ست که بازار رقیه دارد
آسمان تکیه به دستان عمو عباس و
عالمی تکیه به دیوار رقیه دارد
مستم از یاد رقیه، باده رقیه
که مدال نوکریمو داده رقیه
یا رقیه یا رقیه...
****
ای بنازم به حسن امیر و سلطانم
شَه قرآنم، ماه تابانم
من به دربار حسن مور سلیمانم
و حسینی شده‌ی دست حسن جانم
گرچه معروف شده صلح به عنوان حسن
لاجرم هست جمل صحنه‌ی طوفان حسن
از ازل هر چه خلیفه‌ست به قربان علی
تا ابد هر چه کریم است به قربان حسن
مَرد جنگاوره پیکار، شیرِ جگردار
تا علی میگه حسن جان، تیغتو بردار
دیگه پشت سرِ سردار، سرا رو بشمار
اینه شاگرد کلاسِ حیدرِ کرّار
یا حسن یا حسن...
