امید دل تنگ خیمه ها

امید دل تنگ خیمه‌ها
رویای لبِ خشك بچه‌ها
سقای تب دشت كربلا

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2

معنای همه آیه‌های غم
بر دستت بوسه‌ی لبِ علم
هستی تو قمر شب حرم

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2

ای ماه شبای طفل رباب
روی لب می‌خونی قصه‌ی آب
آغوشت شده مهد آفتاب

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2

آروم دل غمبار حسین
آقایی تویی سردار حسین
یا عباس ای علمدار حسین

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2

بعد از تو ای عموی پهلوون
تاریكه شب تنهایی‌هامون
تو خیمه می‌وزه باد خزون

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2

می‌سوزه مثل بغض بی صدا
از گریه چشم خیس بچه‌ها
از داغت ای عموی كربلا

(اباالفضل، عمو اباالفضل، اباالفضل) 2
---
ميزنم دم ز علمدار رشيدِ حرمِ عشق، شه با كرم عشق 
‌مه محترمِ عشق، صفای قدمِ عشق 
همان یار که پشته صنمِ عشق

چكد از لب او، بر لب پيمانه نمِ عشق 
همان شاه كه باشد سر دوشش، علم عشق 

(نگار دل زارم، صفا بخش مزارم) 2
 ‌به جز عشق جمالش به دلِ خويش ندارم 

‌قرارم، ‌بهارم شعارم، همه دار و ندارم
كه باشد شب اول قبرم به كنارم 

دلم عاشق رويش، شدم بنده‌ی كويش
دلم بسته به مويش، قدح نوش سبويش 

شتابان دلِ زارم، همه شب جانب كویش
‌چنان برگ خزانی است روان در دل جويش 

‌ندارم به خدا جز هوس ديدن رويش 
مرا كشته به والله علی واریِ خويش 

‌اباالفضل اميرم، اميرِ بی نظيرم
صفا بخشِ ضمیرم
كه جز عشق رخش در دل خسته نپذيرم 

چه خوش باشد اگر باز زنده با دو سه تيرم
كه صيدش شوم و و زير قدم‌هايش بميرم 

ز غيرش همه سيرم، ‌دل از مهر خدايیِ اباالفضل نگيرم 
‌علمدار ابالفضل سپه دار ابالفضل 
‌جهانگير و جهاندار ‌بود دلبر و دلدار 

مرا يار و مددكار، تپش‌های دلِ حيدر كرار 
‌شده در حرم فاطمه پرگار
---
دستِ قنوتت لب اگر تر کند
جوشد از این خاک هزاران قنات

سینه زنانت همگی صف شدند
گریه کنانت همگی صف شدند

مشک محبت کجاست؟ اهل حرم را بگو
نماز آیات به جا آوردند، ماه گرفته شده در علقمه