اباالفضلی‌ام تا قیامت

اباالفضلی‌ام تا قیامت
اباالفضلی‌ام تا همیشه
بدون نگاه اباالفضل
ز کارم، گره وا نمی‌شه

اباالفضلی‌ام؛ آبرومه
اباالفضلی‌ام سربلندم
بمیرم اگه غیر خونه‌ش
دخیلم رو جایی ببندم

اباالفضلی‌ام؛ کم ندارم
توو دنیا به والله چیزی
بابام گفته پیش اباالفضل
گدا هم که باشی، عزیزی

اباالفضلی‌ام؛ غم ندارم
تووی غصّه‌ها گم نمی‌شم
قسم به دودست بریده‌ش
که محتاج مردم نمی‌شم

اباالفضلی‌ام؛ عشق، عبّاس
بدون شریکه؛ یگانه‌ست
نیازی به مردم ندارم
آقام بهترین پشتوانه‌ست

اباالفضلی‌ام تا قیامت
اباالفضلی‌ام تا همیشه
بدون نگاه اباالفضل
ز کارم، گره وا نمی‌شه

اباالفضلی‌ام؛ حسّم اینه
کفیل من امّ‌البنینه
میگن مُهر تایید خانوم
گذرنامه‌ی اربعینه

امان‌نامه رو پس‌زد امّا
امان همه شد اباالفضل
تووی علقمه، غرق خون
زائر فاطمه شد اباالفضل

خداوند عشق و وفا بود
خدای غضب بود اباالفضل
می‌گفتند کنار برادر
عجب با ادب بود اباالفضل

می‌خواستن بیفته علمدار
می‌خواستن شکن در شکن شه
برا اوّلین‌بار پیش
حسینش، نذاشتن بلند شه

باید مشكو تا خیمه می‌‌برد
ولو دست و پرچم بیفته
چقدر سخته یک پهلوون به
چه كنم چه كنم بیفته

خدا نگذره از سپاهى
كه حرف عمو رو دوتا كرد
شهادت میده مشک خالی
به قولش تا جون داشت، وفا کرد