با نام خدیجه هر لبی وا نشود

با نام خدیجه هر لبی وا نشود
خشنود دل حضرت زهرا نشود

درباره‌ی او رسول اکرم فرمود
هیهات که چون خدیجه پیدا نشود

از یاد رود همت بی بی هیهات
تکرار شود غربت بی بی هیهات

تا نوکر حضرت خدیجه ماییم
کمرنگ شود رحلت بی بی هیهات

مادر زهراست پس
او ترجمان نور بین اهل معناست

سوغاتی معراج صحن دامن اوست
آغوش او گهواره‌ی عرش معلی است

قدرش نهان باشد شبیه لیله‌ی قبر
در چشم‌هایش عالم لاهوت پیداست

او مادر انسیه‌ی حوری سرشت است
او مادر آیات نور و قدر طاهاست

حسن تمامی که سراپایش حسن بود
آیینه‌ای که مادر تمامی اسما حسنی است

ان مادر مکه که بانوی عفاف است
فخر تمام دختران نسل حواست

الله اکبر از جلال و وقارش
او باطنا اذکار تسبیحات زهراست

او تاجر عشق است بعد بذل مالش
هر چه بلا سرش آید با جان پذیراست

آن کس به واقع شخص ام المومنین است
که در حقیقت مادر ابیهاست

او از ازل دلداده‌ی شهر نجف بود
او از ازل سرمست صهبای تولی است

هر روز را دلواپس در بود و کوچه
آری بساط گریه‌اش هر شب محیاست

بین مزارش روضه‌دار کربلا شد
بین عبا گریان جسمی اربا اربا
مرثیه خوان یک کفن از خاک و خون شد

مرثیه خوان یک پیکری در زیر گرماست
مادربزرگ ماه‌های روی نیزه دلواپس حوریه‌های بین صحراست

بی اظطراب جان بده بانو کفن رسید
غیر از حسین سهمیه‌ی پنج تن رسید

احمد، علی و فاطمه با تو چهارتا با اذن خدا پنجمی بر حسن رسید
مادربزرگ کربلا جان تو قسم با هراز روضه جان من به لب رسید
گودال قتلگاه کجایی دم غروب کار کبوتر تو به پرپر زدن رسید

بیش از هزارونهصدو پنجاه ضربه خورد
بر تک تک سپاه کمی از بدن رسید

از دور پیکرش همه با دست پر روند
بر یک نفر عبا و یکی پیراهن رسید

دنبال شال دور کمر بود ساربان
اما نگاه او به عقیق یمن رسید

بریز آب روان به جسم اطهر زهرا ولی آهسته