ای ابر خطاپوش

ای ابر خطاپوش، سر تا پا خطایم
راهم داده‌ای تا، مهمانی بیایم

بین بنده‌هایت، آلوده‌ترینم
آمدم نزولِ، رحمت را ببینم

می‌لرزد صدایم، از ترس قیامت
می‌خوانم دعا را با اشک ندامت

مشتم وا نکردی، ستارالعیوبی
تو نگفته دردم، می‌دانی به خوبی

با گریه دل شب، رنگ و بو گرفتم
با دعای زهرا، آبرو گرفتم

خواهم حاجتم را، از حیدر بگیرم
رو به روی ایوان، در نجف بمیرم

تنها ثروت من، این در عالمین است
ای مردم بدانید، اربابم حسین است

خوبی‌های آقام، از یادم نرفته
در هر غم حسین جان، دستم را گرفته

در شب‌های جمعه، آید ناله بر گوش
مادر جسم بی سر، می‌گیرد در آغوش

می‌گوید بُنَیَ، با قدی خمیده
می‌بوسد به گریه، رگ‌های بریده

خیلی اذیتم کرد، عریان کردن تو
می‌چینم به روی، دامانم تن تو

ای خوش قد و بالا، خیلی کم شدی تو
با رمل بیابان، ها در هم شدی تو

بی وضو نکردم، شانه گیسوانت
جای بوسه خورده، نیزه بر لبانت