دینِ خدا را جاودان با صبر کردم
صبرِ خدا شد جلوه‌گر تا صبر کردم
گر با همه ظلم و جفاها صبر کردم
طبقِ وصیت‌های طاها صبر کردم
دیدم شکستید از جفا بال و پرم را
دیدم میان آتش و خون همسرم را
دیدم سرشک جانگداز دخترم را
در اوجِ قدرت بودم امّا صبر کردم
من قهرمانِ خیبر و بدر و حنینم
با ضربتی افضل ز خلق عالمینم
دیدم که نیلی گشته روی نور عینم
اما ندیدم محسنم را صبر کردم
اینجا دگر شیرِ خدا را صبر هرگز
اینجا و تن دادن به زور و جبر هرگز
در حقِ زهرا قصدِ نبش قبر هرگز
نامردمان بس بود هر جا صبر کردم
دیشب که ماهم میهمان آسمان شد
رفت و به پشت ابرها کم کم نهان شد
دیشب که زهرا با پدر هم آشیان شد
عمقِ جنایات شما بر من عیان شد
دیدم شدم تنهای تنها صبر کردم
