میرسد ناله و آه از طرف عرش خدا شد حسینیهی گریه همهی عرض و سما همهی عالمیان غرق غم و شور و عزا روضه خوان فاطمه و گریه کنش عالمها (که رسیدهاست حسین ابن علی کرب وبلا)۲ کاروانی که پر از نور خداوند جلیاست کاروانی که پر از جلوهی عشق ازلیاست پیش درگاه خدا قافلهی بی مثلیاست کاروانی که پر از فاطمه و چند علیاست (چشم بد دور که این قافله گردد بر پا)۲