در هفدهم ربیع از اَمر اِله در مکّه و در مدینه تابید دو ماه در مکّه محمّد، به مدینه صادق لا حَولَ و لا قُوَّةَ اِلّا بِاللّه **** با قلب درون گداز هم میخندیم در پردهی سوز و ساز هم میخندیم (ما لالهی نوشکفته در بارانیم)۲ (از گریه پُریم و باز هم میخندیم)۲ الهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّد وآل مُحمّد... شبی به واقعه دیدم علامت عَرَصات که میزنند به میزان عرش صوم و صلات که ناگهان به من آمد به راه نجات که ای بازمانده از حسنات ندار خوف و بگو این کلام با برکات به میم اول نام محمّدی صلوات