
آب میپاشه فلک با احترام کل عوالم جن و مَلک رسید کاروان نور مَن اَتاکم نجی من لم یأتکم هلک شرف المکان بالمکین این اباالفضله که اعتبار میده به زمین از کربلا حُرمت گرفت از ردّ جای پاهای یل اُمّ بنین هم محافظ حرمه، هم مبارز حرمه کوه قدرت و جنمه، خط قرمزِ حرمه در وصف دلاوریاش ولله کمه کلمه ها هُنا کربلا... **** قد همه خمه با احترام پیش عزیزان فاطمه رو زانوی علی پای عقیله و دست به دست قاسمه به نسیم قدسی این گذر جنبندهای نبود الّا با اذن قمر چون پا روی خاکش گذاشت آن اعتبار تربت میگشت معتبر باد و آتش و آبه، تحت امر اصحابه تحت امر اطهارش خورشیده و مهتابه این پرچم پاینده این پرچم اربابه ها هُنا کربلا...