مست نجف

مست نجف عاشق اینه بره پیوسته نجف
نمی‌شه از دست گدا خسته نجف

هر چی که بخوای علی تو کیفش داره
آه نجف حال همه خوبه توی راه نجف

همه می‌دونن که شَهنشاهِ نجف
کلید آسمونا رو تو کیفش داره

پس مست بشید برید روی ابرها
به روی عرش اعلیٰ

درِ خونه‌ی زهرا بالا بالا بالا
تا وصل بشید این جلوی در، مثل قند مکرر

هی بگید با قنبر مولا مولا مولا
(حیدر شمعه و منم پروانه)۲
مولامه علی علی مولامه

دُرّ نجف، رفت تو دست هر کی شد حُر نجف
خب نفَس شیطونو می‌بُره نجف 

واسه همینه حلالزاده دوره علیِ
کرده نجف، مردمو سرمست اَبَرمرد نجف

ای بخوره تو سرشون درد نجف
به کوریه سه نفرشون علی اولیه

نهج‌البلاغه شد کلامش، کلِ خَلقِ رامش
وادی‌السَّلامش، شروعه یک تولده دوبارس

سوره به سوره کل قرآن، اومده به ایران
تا دست حسن جان، حقیقت اینه دومی چکارس

رونق داد علی به این ویرانه)۲
(مولامه علی علی مولامه)۲