
من جانبازِ کوچکِ عاشورام، عاشقِ ثارالله ابنُ الکریم، یتیمِ حسن هستم به نامِ عبدالله نمیتونم عموم رو توی غربت ببینم اون بی کس و منم ساکت و آروم بشینم واویلا واویلا بعد قاسم و علیاکبر بعد رفتنه علیاصغر مرگه از عسل گواراتر ای عمو حسین خداحافظ..... دستانِ من چنان عموم عباس زِ تن جدا گردید آروم آروم دیگه زمانه وصلم با مجتبی گردید عمو حسین نگهدارت دارم خدا رو شکر دیگه راحت شدم از درد و غم واویلا واویلا واویلا شاهِ عالمین خداحافظ نورِ هر دو عین خداحافظ ای عمو حسین خداحافظ ای عمو حسین خداحافظ..... از تو ارباب یه روزی میگیرم من عاقبت توشه از صحنِ دل پر میزنم میرم تا صحن شش گوشه کربُبلا رویای روزا و شبای من ذکر شما قشنگترین ذکرِ لبای من واویلا واویلا (من کوچیکتم تو مولایی من فقیرتم تو آقایی من کویرتم تو دریایی)۲ یا حسین حسین، حسین جانم.....