از مدینه می‌رویم اصلاً، فقط با من بمان
یا بمان و یا بمان و یا بمان و یا بمان
التماسم را ندیده هیچ‌کس، حالا ببین
دیده‌ای حیدر بیفتد از نفس؟، حالا ببین
***
ای لبت خشک‌تر از ساحل دریا پسرم
کمکم کن، منِ افتاده زِ پا را پسرم
پسرم، ای پسرم...
کف افسوس زنم برهم و گویم پسرم
پسرم ای پیرم....
مثل تسبیح تنت یک‌صد و یک دانه شده
با تنت ذکر گرفتم که خدایا پسرم
دیدی آخر همه زانو زدنم را دیدند
***
پاشو برگردیم خیمه در تلاطمه
اولین‌باره زینب بین مردمه
***
با ضرب دست و پا زدنت دست می‌زنند
***
جوانان بنی‌هاشم بیایید
علی را بر در خیمه رسانید
خدا داند که من طاقت ندارم
علی را بر درِ خیمه رسانم
***
پدر از دیدگانش خون روان بود
پسر از گیسوانش خون روان بود
***
زمین کربلا در شور و شِین است
سر اکبر به زانوی حسین است
