من هر چی بدم تو خوبی

من هرچی بدم، تو خوبی فقط
مِهر پدری، می‌بینم ازت

هر کس که اومد، احساسمو برد
جز تو که کسی، غصه‌ام رو نخورد

نمی‌ذاری که بین دردا تنها شم
اسیر مردم کوچیک دنیا شم

هرجا که زندگیم به مشکلی خورده
می‌گیری دستمو که از زمین پاشم

خوبه حال من، توی روضه‌ها
ای عمر من، جوونیم فدات

آقای من، ابی عبدالله

نم نم می‌زنه، بارونِ چِشَم
تقدیرمه که، دوری بکشم

حسرت شده باز، انگار حرمت
امیدمه به لطف و کرمت

یه کاری کن برای این چشای تَر
دوری شده برای من عذاب آور

سال گذشته که پر از یه حسرت بود
امسالو روزی کن حرم بیاد نوکر

شده از حالا، فکر من همین
بطلب حرم، منو اربعین

تشنه لبی و زخمیه تنت
نگذشته عدو، از پیرهنت

با چکمه نشست، رو سینه‌ی تو
تنگه نفست، رو سینه‌ی تو

رفتی با ضربه‌های بی هوا از حال
بالا سر تو قتلگاه شده جنجال

می‌خونه یا بُنَیَه کشتنت تشنه
گریونه مادرت یه گوشه‌ی گودال

میره ای حسین، روی نی سرت
میری و اسیر، میشه دخترت