اونی که امان نامه

(اونی که اَمان‌نامه پاره کنه)۲
شِمرو با این کار بیچاره کنه
حق بِده خدا به عِزرائیل بگه
(بِذار هرکاری دوست داره کنه)۲

(نَوام اَبَالفضله، کُلّاً مَرام اَبَالفضله)۲
شفا تَهِ پیاله‌ی، آقام اَبَالفضله

دَمادَم، دَمادَم، غلامِ این مَرامَم
توی نماز به تو میدم سلامَم

دَمادَم، دَمادَم، ذکرِ لبام اَبَالفضل
جون می‌گیرم وقتی یه پیرغلام میگه اَبَالفضل

اَبَالفضل، جانم اَبَالفضل...

(اونی‌که رقیه میگه بهش: عموم)۲
مگه میشه کرمش بشه تموم؟
من خودم صد دفعه رو زدم ولی
(حتی یک‌بارم نیاورده به روم)۲

(وزیر اَبَالفضله، شیرِ دلیر اَبَالفضله)۲
اَمیرکبیر برای ما، اَمیر اَبَالفضله

همینه، همینه، سینه زنو می‌بینه
بهش میگه تو لحظه بودن معنیش همینه

همین‌جاست، همین‌جاست، مرکزِ ثِقلِ عالَم
وقتی خدا سرِ سفره‌ی أُمِّ‌بَنین می‌شینه