(گفتم: که خواهم در دلم ای ماهرو منزل کنی
گفتا: که ترسم کار را بر ما و دل مشکل کنی)۲
(گفتم: که خواندی بی‌دلم، خواهم که صاحب دل شوم
گفتا: که باید خدمت رندان صاحب دل کنی)۲
(گفتم: چه کار آید مرا زنجیر زلف مه‌رخان؟)۲
(گفتا: که با آن می‌توان دیوانه را عاقل کنی)۲
(گفتم: که خاک کوی تو در دست باد افتاده است)۲
گفتا: که خاک کوی من از گریه باید گل کنی
حسین...
****
یابن الشبیب گریه فقط در غم حسین
گریه فقط به غربت سلطان نشأتین
****
رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست
می‌کشد هرجا که خاطرخواه اوست
****
سخن درست بگویم که نتوانم دید
که مِی خوردند رقیبان و من نظاره کنم
