ساحلیم و آغوش بر آغوش دریا داده‌ایم

ساحلیم و آغوش بر آغوش دریا داده‌ایم
قلّه‌ایم و چشمه‌هامان را به صحرا داده‌ایم
فاتحیم و دست خود در دست فردا داده‌ایم
 
عاشقیم و در دو دنیا، دل به زهرا داده‌ایم
 
ما برای آن‌که ایران، خانه‌ی خوبان شود
ما برای آن‌که ایران، گوهری تابان شود
ما برای آن‌که ایران، خطّه‌ی ایمان شود
 
دل به زهرا، دل به زهرا، دل به زهرا داده‌ایم
 
ما اگر از دست‌پخت فاطمه، نان خورده‌ایم
یا در ایوان نجف، یک‌عمر باران خورده‌ایم
یا اگر از سفره‌ی لطف کریمان خورده‌ایم
 
أشهدُ أنَّ به مولا، دل به زهرا داده‌ایم
 
باکی از غم نیست وقتی مادر ما، فاطمه است
نقش سربند بلند کشور ما، فاطمه است
محور ما، فاطمه است و رهبر ما، فاطمه است
 
نیست باکی از بلا تا دل به زهرا داده‌ایم
 
ما اگر مدیون آقای خراسان گشته‌ایم
ما اگر ریزه‌خور الطاف سلطان گشته‌ایم
نسل در نسل، آرزومند رضاجان گشته‌ایم
 
چون کبوترهای او ما دل به زهرا داده‌ایم
 
فاطمیه گفت باید مثل زهرا سوختن
خصم اگر بسیار باشد پای مولا سوختن
عشق یعنی ساختن با او و تنها سوختن
 
شکر در این سوختن‌ها دل به زهرا داده‌ایم