به کی منو می‌سپاری
به ریگ و رمل داغ صحرا
آخه چکار کنم دست تنها
کجا برم با این نامردا
به کی منو می‌سپاری
به شمر و خولی لامذهب
که رو تنت می‌تازن مرکب
جای تو کاش بمیره زینب
حسین غریب مادر...
رباب شده آواره
خیره میشه به اون گهواره
سه ساله دخترت تب داره
گیر کرده تو گوشش گوشواره
تو قتلگاهت داداش
تو جون دادی ولی من مردم
فدا سرت که سیلی خوردم
پاشو که واست آب آوردم
حسین غریب مادر...
بدن نگو نیزاره
خون می‌زنه مثه فواره
یه نانجیب بی‌رحم داره
نیزه تو پهلوات می‌کاره
ناله کشیدم از دل
که تو شبیه مرده نصفه
افتادی زیر دست قاتل
خاک زمین شد از خونت گِل
حسین غریب مادر...
