بعد سی سال پر از غم

بعد سی سال پر از غم عاقبت دردم دوا شد
بعد عمری درد و غصّه حاجت قلبم روا شد

سوختم و ساختم به یاد کوچه‌هام هی گاه و بی‌گاه
من یه عمره چشم به راه لحظه‌ی مرگم به والله

نمی‌دونه کسی بجز خدا غم من رو
معنای اشک نم نم من رو، هر شب سر مزار زهرا

چه خوشحالم، اگر چه این دلم پر از درده
چون می‌شه آرزوم برآورده، دارم می‌رم کنار زهرا

آه، علی مولا، علی مولا، علی مولا....

توی گوش من هنوزم ناله‌های همسرم هست
زخم دل کاری‌تره از زخمی که روی سرم هست

رد خون خشک شده روی در و دیوار خونه
باعثِ این شده که تا به ابد یادم بمونه

پریشونم، هنوز به یاد تن خونینش
جونم دراومد شب تدفینش، بعدش چه طعنه‌ها شنفتم

خدارو شکر لطف بزرگی کرد بهم شمشیر
این بود که توو اون لحظه‌ی دلگیر، فزتُ و ربّ الکعبه گفتم

می‌رم امشب پیش زهرا
شدم راحت از این دنیا

علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا...

غرق خونِ دائماً این قلبی که سرای درده
خوب می‌دونستم لگد با پهلوی یارم چه کرده

خاطرات خوبمون به درد این دل زده دامن
خیر نبینه این مغیره هستیمو گرفتش از من

خداحافظ ای چاهی که همدم من بودی
انیس درد و غم من بودی، توو اون شبای بی‌قراری 

خداحافظ ای دختر بلاکِشم زینب
تازه شروع میشه غمت امشب، می‌بینمت به غم دچاری

علی مولا، علی مولا، علی مولا، علی مولا...
***
کشتند مولا را همسر زهرا را...

***

علی علی علی، علی علی علی

مَن زار کعبه کَمَن زار علی، کعبه هم می‌ره به دیدار علی
سلمان انگار دیده بود بهشتو که شد سایه نشین دیوار علی

منم دم مرگم می‌بینمت مولا
اگه زبونم گشت، بهت میگم بابا

صدای درونم دلیل جنونم
خدایی یا بنده واقعاً نمی‌دونم
سجود و رکوعم نگاه علیه
به قبله می‌بالم زادگاه علیه

علی مولا، علی مولا، علی مولا....

****

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

حسین حسین...

***

تحبسُ الدعا نشما، درد بی دوا نشما
دستمو رها نکنی، من ازت جدا نشما

بجای پدر و مادرم می‌گم حسین، حسین ابی عبدالله 
برا بی کسیِ محشرم می‌گم حسین، حسین ابی عبدالله 
از الان تا دم آخرم می‌گم حسین حسین ابی عبدالله 

دلگرمم فقط به گرمای امام حسین
می‌مونم تا آخرش پای امام حسین
مشتاقم به روضه و چای امام حسین
محفوظه توی دلم جای امام حسین

آقام آقام آقام حسین...

راهمو خطا نرما با غریبه‌ها نرما
مقصدی به غیر نجف، غیر کربلا نرما

بجای همه‌ی نوکرا می‌گم حسین، حسین ابی عبدالله 
قیامت می‌شه معلوم چرا می‌گم حسین، حسین ابی عبدالله 
با قلبم توی صحن و سرا می‌گم حسین، حسین ابی عبدالله 

آی دنیا هوامونو داره امام حسین
آدم می‌مونه توی کار امام حسین
دنیا اومدیم به دیدار امام حسین 
کار ما دست علمدار امام حسین

آقام آقام آقام حسین...