واویلا واویلا ، شب شام غریبان

واویلا واویلا ، شب شام غریبان ...
شده زینب پریشان ، حسین جان ...
شب بی تو عذاب عالمین است ...
چه سازم اولین شب بی حسینم ...
کجا بنشینم و ماتم بگیرم ...
حسینم بالسیوف القطعین است ...
واویلا واویلا امان از حال طفلان ...
امان از خیمه سوزان ، حسین جان ...
در آن سو بین شعله دخترت سوخت ...
به دارالحرب نعش اکبرت سوخت ...
در این سو آتش آوردند و دیدم ...
تو هم در بین مقتل پیکرت سوخت ...

(واویلا واویلا شب شام غریبان 
شده زینب پریشان ، حسین جان )۲

واویلا واویلا ، به خاک این بیابان ...
تنت افتاده عریان ، حسین جان ...
سلیمان منی ، انگشترت کو ؟
تنت را در بغل دارم ، سرت کو ؟
ولی بهتر که سر در پیکرت نیست ...
نمی‌پرسی که زینب معجرت کو ؟

(واویلا واویلا ، شب شام غریبان 
شده زینب پریشان ، حسین جان)۲

سه درد آمد سراغم ، هر سه یک بار ...
غریبی و اسیری و غم یار ...
غریبی و اسیری چاره داره ...
ولی آخر کشد ما را غم یار ...
حسین جانم ، حسین جانم ، حسین جان 
اگر کشتن چرا آبت ندادن ؟
تو را زان در نایابت ندادن ؟
اگر کشتن چرا خاکت نکردن ؟
کفن بر جسم صد چاکت نکردن ؟
امون از دل زینب ...