هزار شکر که تقدیر ماست کرب‌و‌بلا

هزار شکر که تقدیرِ ماست کرب‌و‌بلا
برای اهل زمین هدیه‌ی خداست کرب‌و‌بلا

اگر که هیچ کجایی نمی‌شود مشهد
ولی حسابش از همه عالم جداست کرب‌و‌بلا

نوشته بر درِ جنّت، شعبه‌ی دوم
بگو که شعبه‌ی اول کجاست؟ کرب‌و‌بلا

اگر شده به تمارض، مریضِ او هستم
چرا که منبع خیر و شفاست کرب‌و‌بلا
****
زندگی بی‌نمکِ روضه‌ی تو شیرین نیست
نمک شورتو بر کوه شِکر نفروشم

گریه‌آباد شدم خانه‌ات آباد حسین
به دو صد دُرّ و گوهر دیده‌ی تر نفروشم

حسین جان...
****
برگرد بریم نذار چشمام تر شه
دلواپست نگاهِ خواهر شه

برگرد بریم داداش نذار زینب
داغ دیده‌ی شیش تا برادر شه

گریه نکن مقابل زینب
پاره میشه بند دل زینب

دست روی دست می‌زنی مظلومم
خیره شدی به محمل زینب

بعد تو داداش اگه زینبت بمونه
چی سر خیمه‌ش میارن، خدا می‌دونه

ترس من اینه که دلت رو غم بگیره
تنها بمونم شمر تو رو ازم بگیره

هِی کُنْد می‌بُره لشکر کلافه شه
فکر کن سنان که هست، شمر هم اضافه شه

زود راحتش کنید 
رو تنش پا نذارین کمتر اذیتش کنین

پیراهنش رو نه 
می‌دونید کیه که هتک حرمتش کنین

آی نامسلمونا
باید اول بکُشید بعداً غارتش کنین

دو خط احکام یادش بده، اسلام یادش بده
که بدونه تشنه‌لب سر نبُره

دو خط احکام یادش بده، اسلام یادش بده
که جلو چشمای مادر نبُره

منو عذاب میده به اسبش آب میده
تورو صدا که می‌زنم شمر جواب میده 

منو هلاک می‌کرد نگاه به خاک می‌کرد
با پیرهن پاره‌ی تو دشنه‌‌شو پاک می‌کرد

کاشکی بمیرم نبینم من این روزا رو
بعد اباالفضل، به کیا می‌سپری مارو 

پاشو کمک بِده که رو ناقه سوار شم
همسفر یه مشت ارازل و اوباشم

(تا حالا از این خانواده زنی رو نبردن اسارت
الهی بمیرم نبینم جسارت، واویلا)

عباس که رفت آبروی خواهرش رفت
دعوا شد و چادر زِ روی خواهرش رفت 

نگاهمه به علقمه کجاست برادرم؟
ببینه دست به دست داره می‌چرخه معجرم 
با شمر و زجر و حرمله آخه کجا برم؟

از پیش تو با رُخ کبودم رفتم
با داغ نشسته بر وجودم رفتم

چشم تو عزیز برادرم روشن
با شمر سفر نرفته بودم، رفتم

تو کس و کار منی شمر جلودار من است

حاصل زینب 
شمر و خولی رو ببین دور و بر محمل زینب

هم حسین همرهت شدی زِ یسار
تو کجا روی ناقه‌ی عریان؟
تو کجا بین کوچه و بازار؟