نوشته بر در جنت

نوشته بر در جنّت به خط سبزِ جلی
شفیع روز قیامت محمّد است و علی

روزِ ازل که خلقت انسان درست شد
فردی شبیه حضرت سلمان درست شد

از مابقی آب و گِلِ خلقت رضا
گِل‌های پاکِ مردم ایران درست شد

نوزادِ شیرخوار کماکان گرسنه بود
او نان عطا نمود و دندان درست شد

او زائران کربُبلا را اضافه کرد
این گونه شهرِ مرزی مهران درست شد

دارُالشفا زدند کنارِ حریم او
از آن به بعد مرکزِ درمان درست شد

اسلام با رضا به خراسان کشیده شد
ایران فقط برای رضا آفریده شد

آقا اگر نبود که ایران نداشتیم
اصلاً اگر نبود خب مسلمان نداشتیم

او پا نمی‌گذاشت در این خطه‌ی کبیر
باران نبود غیر بیابان نداشتیم

گندم به شوق اوست که می‌روید از زمین
مولا اگر نبود که ما نان نداشتیم

برکت نگاهِ اوست بدون نگاه او
بازار و حُجره و در و دُکّان نداشتیم

بیچاره می‌شدیم رأیتِ آواره می‌شدیم
یک روز اگر که شاهِ خراسان نداشتیم

او پادشاه ماست و ما رأیتش
شاهنشهی‌ست کشور ایران حکومتش

جان خواهم از خدا نه یکی بلکه صدهزار
تا صدهزار بار بمیرم برای یار

این که تویی پناهِ همه بی‌ پناها
تنها امید ماست در این روز و روزگار

از چابهار، شوش و ارومیه تا سرخس
وقف شماست هر وجب از خاک این دیار

از نام کوروش و جم و رستم نبوده است
بر خاک ما حریم تو داده‌ست اعتبار

از برکت تو چو آشیان می‌شود حصار
میثم کند سرودنِ مدح تو سازگار

باید غبار صحن تو را طوطیا کنند
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

وقتی بهشت پیش حریمت محقر است
از کائنات صحن تو صد باره سرتر است

باب‌ُالجواد بابِ ورودی به کبریاست
حوض حرم، حوضِ کوثر است

شیراز صحنی از حرمِ توست مثل قم
وقتی که وسعت حرمت کُلِّ کشور است

یک صحن دیگرِ حرمت اصفهانه ماست
شهری که وقفِ زینبِ موسی بن جعفر است

این افتخار ماست اگر خاک این دَریم
جارو کشان دخترِ موسی بن جعفریم