گل رشیدم بعد از تو شکسته شد کمرم

گلِ رشیدم، بعد از تو شکسته شد کمرم
سرت رو هر شب، می‌بینم رو نیزه‌ها پسرم

منم منم اون که بعدِ تو، آواره‌ی مدینه‌ام
نشسته آثار داغِ تو، به صورتِ متینه‌ام
مدینه‌ام سینه زن شده، با موجِ گرداب سینه‌ام

ای گل پَر پَرِ من، گل مُضطرِ من، گل بی سر من

بیاید کنارم، زخمی‌های اومده ز سفر
بگید به مادر، از طوفانِ کربلا چه خبر؟

به من بگید تویِ کربلا، چی شد کنارِ عَلقمه
که عباسم روی نیزه‌ها، همش میگفت یا فاطمه
که ذکر زهرا چو مرحمی، به سوزش زخم قلبِ من

اون فارِثُ العَرَبه، خیلی با ادبه، فاطمی نَسَبه